เดินสังเกตความเป็นไปรอบตัว และเนียนกับผู้คนไปสรงน้ำพระตามประเพณีลาวบ้างพอให้ซึมซับก็ได้เวลาไปวัดต่อไปคือ วัดมีไซ(วัดมีชัย) การเดินทางก็ยังคงง่ายเช่นเดิมครับ คือออกจากวัดองค์ตื้อแล้วเดินตรงไปบนถนนเศรษฐาธิราชไปเรื่อย ๆ ประมาณ ๑๐๐ เมตรก็จะเจอวัดมีไซ(วัดมีชัย) ครับ มีป้ายบอกตลอดทางไม่ต้องห่วง เคยอ่านเจอว่าเมื่อก่อนทั้ง ๓ วัดนี้รวมวัดหายโศกซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามวัดมีไซเคยอยู่ติดกันมาก่อน แต่พอมีการวางผังเมืองและมีคนมาอยู่อาศัยมากขึ้นทำให้ถูกแยกจากกันและเหลืออาณาบริเวณวัดไม่มากนัก

         วัดมีไซ หรือวัดมีชัย สร้างขึ้นในสมัยสมเด็จพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชในปีพ.ศ. ๒๑๑๒ หลังล้านช้างมีชัยชนะเหนือพม่า

         ภายในวัดมีไซ พุทธศาสนิกชนบางตากว่าที่วัดอินแปง และวัดองค์ตื้อมาก อาจเพราะมีบริเวณให้สรงน้ำพระจำกัดอยู่เฉพาะบริเวณด้านหน้าสิมเท่านั้น ซึ่งบริเวณด้านหน้าสิมนี้มีทั้งบริเวณที่ให้พระมาสนทนาธรรมกับชาวบ้าน พื้นที่ทำบุญสนับสนุนวัดซึึ่งสามารถทำบุญเป็นเงินบาทไทยได้  รวมไปถึงพื้นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปให้ประชาชนมาสรงน้ำ...

วัดอินแปง วัดองค์ตื้อ และวัดมีไซ ทั้ง ๓ วัดตั้งเรียงกันบนถนนเศรษฐาธิราช เรียกได้ว่าแทบจะอยู่ติดกันเลย

มีร้านขายของประปราย ไม่คึกคักเท่า ๒ วัดแรก

        ผมใช้เวลาที่วัดมีไซ ไม่นานนักเพราะมีเวลามีจำกัดจึงเดินออกไปทะลุประตูอีกฝั่งแล้วเดินตามป้ายบอกทางเลี้ยวขวาเข้าถนนเล็ก ๆ ไปทางริมแม่น้ำโขงเพื่อไปวัดสุดท้ายของทริปนี้ วัดเชียงยืนทะนาราม เมื่อเดินเข้าในบริเวณวัดเชียงยืนจะพบบรรยากาศที่เหมือนกับทุกวัดในเวียงจันทน์ช่วงสงกรานต์คือ มีพุทธศาสนิกชนทั้งเด็ก ไปจนถึงวัยชรามาสรงน้ำพระ และไปสนทนาธรรมกับพระสงฆ์ รับวัตถุมงคล และทำบุญเพื่อเสริมมงคลในโอกาสวันขึ้นปีใหม่ สิมวัดเชียงยืนตกแต่งเรียบง่ายไม่มีลวดลาย หรือสีสันมากเท่าสิมทั้ง ๓​ วัดก่อน แต่ตรงหน้าต่างแต่ละบานของสิมวัดเชียงยืนแห่งนี้มีประติมากรรมแกะสลักเล่าเรื่องชาดกที่อ่อนช้อยงดงามเป็นเอกลักษณ์...

ได้เวลาออกจากวัดเชียงยืน ไปขึ้นรถกลับไทย

วัดเชียงยืนแบบ Time-Lapse


 ร้านอาหารขอบใจเด้อวันนี้ไม่มีการเล่นน้ำสงกรานต์แล้วแฮะ

 จากร้านขอบใจเด้อเดินเลี้ยวซ้ายเข้าไปย่านน้ำพุอีกครั้ง แม้จะมาที่นี่เป็นครั้งสามได้แล้วแต่ก็เพิ่งสังเกตเห็นว่ามีการแสดงภาพของย่านน้ำพุในอดีตด้วย แสดงว่ามีความเป็นมายาวนานพอสมควร

 เดินเข้ามาทักทายโรงแรมมะลิน้ำพุอีกครั้ง ก่อนกลับไทย

 เดินมาโผล่หน้าศูนย์การค้าตลาดเช้าอีกครั้ง ก่อนกลับไทยแวะเข้าไปสำรวจภายในเสียหน่อย

 พูดถึงสงกรานต์ก็ต้องเสื้อลายดอกสินะ ภายในศูนย์การค้าตลาดเช้าส่วนใหญ่เป็นร้านขายเสื้อผ้า

 รถโดยสารระหว่างประเทศของไทย ที่จะพาทุกคนไปอุดร

 ที่นั่งนุ่ม และกว้างขวางใช้ได้อยู่

 มีจอบอกด้วยว่าอนนี้รถวิ่งด้วยความเร็วเท่าใด

 สภาพที่นั่ง ยังไม่มีผู้โดยสารขึ้นมาสักคน T_T

 นั่งรถมาประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงตม.ลาวแล้ว

 ขณะที่กำลังข้ามสะพานมิตรภาพฯ บ้ายบายเมืองลาว ไว้จะกลับมาใหม่เด้อ ภาพนี้ถ่ายติดทั้ง ๒ ประเทศเลย ฝั่งซ้ายเป็นประเทศลาว ฝั่งขวาเป็นประเทศไทย มีแน่น้ำโขงกั้นกลางเป็นพรมแดนธรรมชาติอยู่

 ถึงตม.ฝั่งไทย ถ้าถือพาสปอร์ตไทยแสกนแปปเดียวก็ผ่านออกมาได้แล้ว รวดเร็วมาก พาสปอร์ตไม่โล่งแล้วนะ :)

 บรยากาศสถานีขนส่งอุดรธานี แห่งที่ ๑

 เดินออกมาด้านหน้าสถานีขนส่ง แล้วเลี้ยวขวา

 เดินไปแปปเดียวก็เห็นเซ็นทรัลอยู่ฝั่งตรงข้ามแล้ว ท้องฟ้าเริ่มขมุกขมัว

 เดินเข้าไปในเซ็นทรัลร้านค้าเยอะไม่แพ้ในกรุงเทพเลย After You ก็กำลังจะมาเปิด

 ไม่รู้จะกินอะไรดี จริง ๆ อยากกินอาหารอีสานมาก แต่สุดท้ายมากินข้าวผัดกระเพรา แมคโดนัลด์ (ข้าวแฉะมาก T____T)

 เดินออกมาจากเซ็นทรัล อ้ะ แดดออกแล้ว เมื่อกี้ฟ้ายังมืดอยู่เลย

 ที่อุดรฯ ยังคงเล่นสงกรานต์กันอย่างครื้นเครง

พื้นถนนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ

 เจอป้ายบอกทางแล้ว ไม่หลงแน่

 รถคันนี้มาเป็นถังน้ำแข็งเลย การเล่นน้ำที่นี่โหดใช่เล่น

 เดินไปเรื่อย ๆ ท่ามกลางแดดมองไปฝั่งตรงข้ามเจอร้าน ปิ้งไก่น้อย (ไก่ปิ้งไม้จิ๋ว)

 คอนโดสูงทันสมัยกลางเมืองอุดรฯ

 หันไปมองด้านข้างคอนโดมีร้านอาหารอีสานอยู่ข้าง ๆ

 ตึกแถวตึกนี้สีสันประตูสดใสดี

 หันไปมองอีกฝั่งถนน ดอกคูนเป็นสัญลักษณ์ของเดือนเมษายนสินะ กำลังบานเต็มที่เลย

 ป้ายถนนเป็นสัญลักษณ์ไหบ้านเชียงแฮะ เดินเลี้ยวซ้ายจะไปถนนอุดรดุษฎีจะไปโผล่ศาลหลักเมือง เลยเลือกไปศาลหลักเมืองก่อน

 เข้ามาถนนอุดรดุษฎีแล้วเดินข้ามฝั่ง เลี้ยวขวาเข้าถนนเล็ก ๆ ที่ชื่อว่าถนนอธิปบดี

 คลองที่นี่เหมือนในกรุงเทพฯ เลยแฮะ

 ฝั่งซ้ายมือเป็นที่ทำการ เทศบาลนครอุดรธานี

 มองไปฝั่งตรงข้ามเป็นศาลจังหวัดอุดรธานี ให้เดินตรงไปเรื่อย ๆ ข้ามถนนตรงสี่แยกข้างหน้าแล้วเลี้ยวซ้ายประมาณ ๕๐ ก้าวก็จะถึงศาลหลักเมืองแล้ว

 ศาลหลักเมืองอุดรธานี สร้างขึ้นในปีพ.ศ.๒๕๐๒ โดยใช้ศิลปะแบบอีสาน(ล้านช้าง) ผสมกับไทยประยุกต์ จะสังเกตเห็นว่าหลังคามีความโค้ง และมีโก่งคิ้วซึ่งเป็นศิลปะอีสาน(ล้านช้าง)

 ภายในศาลหลักเมืองห้ามสรงน้ำ

 สีหน้าของชาวเมืองอุดรฯ ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อได้มาสักการะศาลหลักเมือง

 ด้านข้างศาลหลักเมืองมีท้าวเวสสุวัณ

 ตอนเช้าสรงน้ำพระแบบลาวไปแล้ว ตอนบ่ายมาสรงน้ำพระแบบบ้านเรากันบ้าง

 ไหว้ศาลหลักเมืองก่อนกลับบ้านแล้ว จึงเดินมุ่งหน้าสู่หนองประจักษ์บนถนนอธิปบดี มีทางจักรยานเล็ก ๆ ด้วย

 เดินตรงไปบนถนนอธิปบดีผ่านสวนศรีเมือง

 เยื้องกับสวนศรีเมือง เป็นศาลเจ้าเมืองอุดรธานี

มีรถรางชมเมืองบริการฟรีด้วย แต่วันนี้ยังไม่เจอสักคัน

 เดินตรงไปบนถนนอธิปบดีประมาณ ๕๐๐ เมตรจากศาลหลักเมืองก็ถึงแล้ว หนองประจักษ์
ซึ่งตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ จากคนที่เล่นน้ำสงกรานต์

 เป็ดน้อยวันนี้ท่าจะเมื่อย นอนอยู่กลางน้ำเลย ๕๕๕

 มองไปอีกด้านมีไหบ้านเชียงยักษ์ด้วย

 มองไปด้านหน้าสวนสาธารณะหนองประจักษ์ บรรยากาศการเล่นน้ำคึกคักมาก ร้านค้าก็มากมายเช่นกัน

 แผนผังสวนสาธารณะหนองประจักษ์ กว้างขวางใช่เล่นเลย

 ไหบ้านเชียง มรดกโลกถูกขุดค้นที่บ้านเชียง อ.หนองหาน จังหวัดอุดรธานี เป็นตัวบ่งบอกว่าพื้นที่แห่งนี้มีอารยธรรมมายาวนานกว่าพันปีมาแล้ว

 เดินข้ามสะพานไปบนเกาะบ้าง

 เจ้าเป็ดน้อยยังคงนอนกลางวันอยู่

 บรรยากาศร่มรื่นดีแท้ คลายความร้อนจากแดดได้โข

 นกพิราบบินมาได้จังหวะพอดี

 ภายในสวนมีการตกแต่งด้วยสีสันสดใส

 เดินมาตรงดงต้นปาล์มบ้าง ตรงนี้เงียบดี

 มีสะพานแขวนด้วย เมฆฝนคืบคลานมาอีกแล้ว

 รีบเดินข้ามสะพานไปฝั่งโรงพยาบาลศูนย์อุดรธานีดีกว่า ฝนท่าจะตกในไม่ช้่า

 มืดขึ้นเรื่อย ๆ

 ประตูหน้าสวนสาธารณะหนองประจักษ์ ฝั่งโรงพยาบาล

 แอบถ่ายหอพักข้างโรงพยาบาล

 หอพักของโรงพยาบาลเรียงกันอาร์ตดี

 ถึงสามแยกแล้วเดินเลี้ยวซ้ายโลด

 เดินเลียบกำแพงวัดโพธิสมภรณ์ ฝั่งตรงข้ามเป็นร้านวีทีแหนมเนือง

 สถานีรถไฟอุดรธานี เห็นฟ้าใส ๆ แบบนี้ แต่พี่แกกำลังคำราม ฮึม ๆ อยู่นะครับ

 หัวรถจักรขนอุปกรณ์สร้างทาง

 ผู้โดยสารที่ทยอยมานั่งรอรถไฟกันเรื่อย ๆ จนไม่มีม้านั่งใดที่ยังไม่ถูกจับจอง

 รถไฟเสริมพิเศษช่วงสงกรานต์ขบวนที่ ๙๓๖ (อุดรธานี-กรุงเทพ) กำลังกลับหัวเตรียมไปกรุงเทพเวลา ๒ ทุ่ม ๔๐ นาที

 เดินไปถ่ายรูปหน้าสถานีรถไฟรอเวลาดีกว่า

 พระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้า

 ๑๘:๐๗น. รถด่วนดีเซลรางขบวนที่ ๗๕ (กรุงเทพ-หนองคาย) เพิ่งมาถึงอุดรธานี วันนี้ขบวน ๗๘ (หนองคาย-กรุงเทพ) เสียเวลาแน่ ๆ

 มองไปชานชาลาที่ ๒ รถเสริมพิเศษขบวนที่ ๙๓๖ (อุดรธานี-กรุงเทพ) จอดรอผู้โดยสารอยู่

 ม้านั่งถูกจับจองเต็มจนผู้โดยสารเริ่มมานั่งรอบนพื้นสถานี


คลิปรถเร็วขบวนที่ ๑๓๔ (หนองคาย-กรุงเทพ) กำลังเทียบสถานีรถไฟอุดรธานี

 ร้อยละ ๙๕ เป็นตู้นั่งชั้น ๓ พ่วงตู้นอนชั้น ๒ ปรับอากาศเพียง ๑ ตู้

ผู้โดยสารกำลังเดินข้ามไปขึ้นรถไฟเสริมพิเศษช่วงสงกรานต์ขบวนที่ ๙๓๖ (อุดรธานี-กรุงเทพ) ซึ่งจะออกในเวลา ๒๐:๔๐ น.


 เดินขึ้นมาบนรถไฟ มองหาที่นั่งตัวเอง

 เจอแล้ว เอาของวางแปป เดินไปหาอะไรกินตู้เสบียงก่อน

 การเดินข้ามตู้รถไฟเป็นเรื่องง่ายมาก เพราะทางเดินเสมอกัน เพียงกดปุ่มวงกลมประตูก็จะเปิด

 มาถึงตู้เสบียงแล้ว คนน้อยกว่าที่คิด สงสัยดึกแล้ว

 ราคามหาโหด

 สั่งเซตถูกที่สุดมา ๑๔๐ บาท ไร้รสชาติมาก อร่อยสุดคือน้ำส้ม T_T

 แวะมาถ่ายห้องน้ำ ดูดี และสะอาดมาก แถมโถส้วมเป็นแบบสุญญากาศเหมือนเครื่องบิน

 แปรงฟัน ล้างหน้าแล้วก็ได้เวลาพักผ่อน ฝันดีครับ...

 แต่ละตู้จะมีหน้าจอบอกว่าตอนนี้รถไฟอยู่ที่ไหน วิ่งด้วยความเร็วเท่าไหร่ และจะถึงสถานีปลายทางประมาณกี่โมง เรียกได้ว่าอัปเดตแบบ Real-time เลย

 เอาสัมภาระไปเก็บไว้ด้านบนก่อน

 แอบถ่ายตู้อื่น



 วางขวดน้ำจากลาวเท่ ๆ หน่อย

 เวลาตี ๕ จึงบอกพนักงานให้ช่วยเปลี่ยนที่นอนเป็นที่นั่งให้ เพราะอยากนั่งชมวิว

 ที่นั่งมีช่องหว่างระหว่างขา กว้างพอจะเหยียดขาได้สบาย กรณีที่ไม่มีผู้โดยสารอีกคนนั่งอยู่ตรงข้าม

 เดินไปซื้อชาร้อนที่ตู้เสบียงมาดื่มรับอรุณเสียหน่อย

 ถึงบางซื่อแล้ว

 ที่สถานีบางซื่อผู้โดยสารหายไปกว่าร้อยละ ๘๐

 สถานีกลางบางซื่อ สถานีรถไฟแห่งใหม่ที่จะมาเป็นศูนย์กลางของระบบรางในไทยแทนสถานีกรุงเทพฯ (หัวลำโพง) ขณะนี้ก่อสร้างคืบหน้าไปมากแล้ว

 ณ ตอนนี้เหมือนรถไฟส่วนตัว

 เข้าย่านสถานีกรุงเทพฯ (หัวลำโพงแล้ว)

 ถึงแล้วบางกอก แดนศิวิไลซ์ เมืองที่ใครต่อใครต้องมา ^^

 อาโน! แวร์อีสพลัสโฟร์มไนน์แอนด์ทีควอเต้อ?
ขอโทษครับชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่ไปทางไหน?

 ขอบใจเด้อ อีสานมรรคาที่ซ่วยมาส่งข่อยโดยปลอดภัย

 เดินออกมาหน้าหัวลำโพง